خوش‌بینانه!

اگر بخواهیم خیلی خوش‌بینانه به مدیریت دولت حسن روحانی در ۷ سال گذشته بنگریم، می‌توانیم بگوییم میزان فعالیت، سطح برنامه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و شهامت و جسارت وی و نفرات کابینه‌اش برای پیشرفت کشور به اندازه و منطبق بر سیاست‌های کلی و جزئی جمهوری اسلامی نبوده است.
شاید حسن روحانی می‌توانست به جای دل‌بستن بیش از اندازه به پیشرفت کشور از راه برقراری توافق‌های بین‌المللی با قدرت‌های سیاسی و اقتصادی بزرگ دنیا، برنامه‌های اقتصاد مقاومتی را جدی گرفته و امور مهمی مانند تولید ناخالص داخلی، کاهش سهم دولت در اقتصاد کشور، کاهش وابستگی به نفت، کاهش وابستگی مبادلات تجاری کشور به دلار و … را از راه صحیح، کارشناسی شده و اصولی آن پیگیری می‌کرد.
اما این کارها هیچ‌کدام انجام نشد؛ یا بهتر است با ادبیات خودِ دولتی‌ها بگوییم: “شرایط کشور طوری پیش نرفت که دستِ قدرت دولت، برای پیشبرد این امور باز باشد”!
مثلا شما فرض کنید: دولتِ سایه نگذاشت!
یا اینکه: چون سپاه و ارتش، موشک و ماهواره تولید کرده و هوا می‌کردند، دولت انگیزه‌اش را از دست داد!
و هر چرند و پرند دیگری به این داستان می‌توان افزود برای اینکه سهم دولت در ناکارآمدی فعلی نظام جمهوری اسلامی نادیده گرفته شود.
همان داستان همیشگی: نمی‌گذارند ما کار کنیم …!

بدبینانه!

حالا اگر بدبینانه نگاه کنیم می‌شود تمام موارد بالا را عمدی و دانسته پنداشت.
یعنی دولت روحانی، از صدر تا ذیل کابینه با هدف و برنامه‌ای از پیش تعیین شده به دنبال دل‌سرد کردن مردم (به عنوان رکن اصلی انقلاب) از نظام و ایجاد جدایی میان دولت و ملت بوده است.
اگر به برخی از مصوبات دولت روحانی در ۷ سال گذشته نگاهی بیندازیم، می‌توان اندکی به این گزاره بیشتر فکر کرد که شاید دولت از اساس ناکارآمد بوده است!
دولتی که نه از حیث فرهنگی کمکی به فرهنگ کشور کرده، نه از جهت اقتصادی بازوی توانمندی در کنار مردم احساس شده، نه از جنبه سیاسی دقّت و ظرافت و هوشمندی کافی داشته، نه از جنبه تعامل و مردمی بودن، حضورش میان مردم لمس شده و نه هیچ چیز دیگر!
چنین دولتی را هیچ کسی آرزو نمی‌کند!

دولتِ ناکارآمد یا نظامِ…؟!

اساساً روی کارآمدن حسن روحانی با هیبت رئیس قوه مجریه جمهوری اسلامی، بدون توجه ارکان نظام ممکن نبود.
به طور مثال: اگر رایزنی ویژه‌‌ی آقای جنتی در جلسه بررسی صلاحیت کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ نبود، آیا حسن روحانی امروز رئیس جمهور ایران بود؟

کجا چنین چیزی گفته‌اند؟ سخنگوی شورای نگهبان:

این کار با وساطت دبیر شورای نگهبان، انجام شد، یعنی اگر بر همان روال سابق بود رای لازم را نداشت، اما دبیر شواری نگهبان گفت من هم شناخت دارم از اینها، می‌دانم که می‌توانند مفید باشند و با یکی، دو نفر صحبت کردند که رای نداشتند، آنها هم آمدند رای مثبت خودشان را اعلام کردند…یکی آقای روحانی که ابتدا پنج رای داشتند و بعد روی شش رای ثابت ماندند.

https://www.mashreghnews.ir/news/235650/%D8%AA%D8%A3%DB%8C%DB%8C%D8%AF-%D8%B5%D9%84%D8%A7%D8%AD%DB%8C%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%88-%D8%B9%D8%A7%D8%B1%D9%81-%D8%A8%D8%A7-%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B2%D9%86%DB%8C-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%AC%D9%86%D8%AA%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D8%AC%D8%A7%D9%85-%D8%B4%D8%AF

در برخی اخبار گاهی می‌نویسند که روحانی تاکنون چند مرتبه استعفای خود را تقدیم رهبر انقلاب نموده اما ایشان نپذیرفته‌اند؛ البته خوب است که نپذیرفته‌اند اما آیا در نظام قانونگذاری جمهوری اسلامی ایران، هیچ راهکاری برای برکناری یک دولتِ به شدت ناکارآمد و بی‌برنامه پیش‌بینی نشده است؟
یا اگر روزی مردم و وکلای مردم در مجلس، به این نتیجه برسند که قوه مجریه، در حال ضربه زدن به بنیان‌های حیاتی کشور است و کشور را به جای هدایت به سمت قله پیشرفت، در سراشیبی گودال نابودی پیش می‌برد، چگونه باید به ادامه حیات آن دولت پایان دهند؟

با این همه ترجیح می‌دهم دولت فعلی را نماد و نشانه‌ای از ناکارآمدی قانونی جمهوری اسلامی بدانم!

دیدگاه شما چیست؟