بازدیدها: 6

شاید کسی نباشد که علی مطهری را به واسطه ی دیدگاه های عجیب و غریب نشناسد. شخصی که این روزها نایب رئیس مجلس قانون گذاری جمهوری اسلامی است و سخنانش تیتر نخست رسانه های داخل و خارج. چون مرز اصولگرایی و اصلاح طلبی هیچ وقت روشن نبوده، نوع تفکر سیاسی علی مطهری نیز هیچ گاه مشخص نبوده است. تقریبا چیزی شبیه بادبان کِشتـی. چند سال پیش موافق احمدی نژاد بود. بعد مخالف او شد. فتنه ۸۸ که پیش آمد نتوانست جریانات سیاسی را از همدیگر تشخیص دهد و همه را به یک چوب راند! با وجود اعترافات آشکار مقامات آمریکایی و صهیونیستی بر برنامه ریزی برای ایجاد فتنه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ و حمایت آشکار و پنهان از رهبران! جنبش سبز!! و هدایت تخریبات خیابانی سیاهی لشکرهای مدعیِ آزادی و دموکراسی، هنوز هم مدعی است عامل اصلی فتنه ی ۸۸، سخنان احمدی نژاد در شب مناظره با موسوی بود. سال ۱۳۹۰ بحث مفصلی با علیرضا پناهیان روی بحث اطاعت از رهبری داشت و چهار پنج نامه ی مجازی بین شان رد و بدل شد.

ظاهرا به دلیل مجوز قانون اساسی برای اینکه «نماینده حق دارد در همه مسایل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر نماید» و شاید هم به خاطر نسبت با شهید آیت الله مطهری خود را صاحب رأی در مسائل فقهی و دینی نیز می داند. هر گاه بی بی سی روی مسأله ای دغدغه و سؤال داشته باشد، علی مطهری در پرسش از کسانی که باید در داخل مورد سؤال قرار بگیرند پیش قدم است. مثلا برای رئیس قوه قضائیه نامه می نویسد: «از فرط علاقه به پاسخگویی به سخن آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، عجله فرموده و پاسخی داده‌اید که شاید خودتان هم آن را چندان قبول ندارید»؛ روز دیگر علم الهدی را مخاطب قرار می دهد که چرا من آمده ام مشهد دانشگاه فردوسی سخنرانی کرده ام، هواداران شما صوت سخنرانی ام را قطع و وصل کرده اند! روز دیگر امام جمعه شیراز را متهم می کند که عده ای را مأمور کرده او را در هنگام ورود به شیراز به باد کتک بگیرند. خلاصه مطهری به تنها کسی که تا به حال به صورت مستقیم نامه ننوشته، شخص رهبــری است.

سخنان علی مطهری فی نفسه ارزش چندانی برای پاسخ گویی و حتی صرف وقت برای نقد کردن ندارد. آنچه مهم است، تبدیل شدن اظهارنظرات مشابه نظرات او درباره ی مسائل دینی و فقهـی است. برای مثال جمله ی چند گاه پیش مطهری که گفته بود: «چیزی به اسم حریم امام رضا وجود ندارد»، شاید از جهت حقوقی بشود آن را توجیه کرد اما قطعا با مبانی دینی سازگاری ندارد. یک روز پیش از سالروز تسخیر سفارت آمریکا موسوم به لانه ی جاسوسی، که امام رحمه الله علیه به حق آن را «انقلاب دوم» نام نهادند نیز چنگ بر روی سیزده آبان انداخت: «طولانی شدن تسخیر سفارت باعث شد چهره ی داعشی از ایران به نمایش بگذارند»! اتفاقا در همان زمان خبرنگار شبکه ی سی بی اس آمریکا از امام می پرسد: آقای کارتر گفته اند شما در ایران عملیات تروریستی انجام دهید و مصرا نگران این مسئله هستند. امام هم پاسخ دادند: یعنی سی و پنج میلیون انسان تروریست هستند؟! … و حالا جای سؤال است که بگوئیم رسانه های غربی چه زمانی از ایران چهره ای غیر از «کشور تروریست پرور» و «کشور ناامن» و «کشور عقب مانده» نمایش داده اند که آقای مطهری نگران نمایش چهره ی داعشی در سال ۱۳۵۸ از ایران شده اند؟

این روزها هم حریم پاکی و عصمت امام رضا علیه السلام را زیر پا نهاده و ایشان را شرکت کننده در کنسرت دانسته اند به نحوی که «شاید اگر امام رضا هم بود پای کنسرت می نشست.» هر چند بعدا آمد و گفت: «فقط شوخی کردم و جدی نگفتم» اما باز هم امام معصوم علیه السلام رفیق گرمابه و گلستان من و شما و دیگری نیست که با او شوخی کنیم و جایگاه امام رضا علیه السلام بالاتر از شوخی افراد سبک مغز با ایشان است که البته قطعا از این حماقت ها در عذاب هستند؛ همان طور که امام عصر علیه السلام فرمود: «قد آذانا جهلاء الشیعه و حمقائهم».

روایت است که یکی از شیعیان برای امام جواد علیه السلام اندکی وسایل بازی برد. حضرت بسیار ناراحت شده و فرمودند: «ما لهذا خلقنی الله ما أنا و اللعب؟؛ خداوند مرا برای این کارها نیافریده است. مرا چه به بازی؟» (دلائل الإمامه، ص ۲۱۲) امامی که در کودکی حتی بازی کردن را هم نشانه «لهو» به حساب می آورد و از آن به دور است چگونه جایز است که درباره ی بزرگسالی او بگوئیم اگر بود در کنسرت شرکت می کرد؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «نحن أهل بیت لا یقاس بنا أحد؛ ما خاندانی هستیم که احدی با ما مقایسه نمی شود» (معانی الأخبار : ص ۱۷۹ ح ۲) امیرالمؤمنین علیه السلام نیز در نهج البلاغه در تمثیلی زیبا فرموده اند: «لا یُقاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ صلى الله علیه و آله مِن هذِهِ الاُمَّهِ أحَدٌ، ولا یُسَوّى بِهِم مَن جَرَت نِعمَتُهُم عَلَیهِ أبَدا؛ هیچ کس از این امّت، با خاندان محمّد ، سنجیده نمى شود و هرگز کسى که نعمت هاى این خاندان به سوى او روان است، با آنها مساوى دانسته نمى شود.» (نهج البلاغه خطبه ۲) امام رضا علیه السلام درباره ی گوش دادن به غناء فرمودند: «من نزه نفسه عن الغناء فإنّ فی الجنه شجره یأمر الله عزّوجلّ الریاح أن تحرکها، فیسمع منها صوتا لم یسمع مثله، و من لم یتنزه عنه لم یسمعه؛ کسی که خود را از شنیدن غنا پاک کرد، در بهشت درختی است که خداوند امر می کند تا بادها آن را تکان بدهند، پس صدایی از آن تکان خوردن درخت می شوند که مثل آن را نشنیده و کسی که خود را از شنیدن غنا پاک نمی کند، هرگز آن صدا را نمی شنود.» (وسائل الشیعه، ج ۱۷، ص ۳۱۷) حال چگونه می شود با این اهل بیت شوخی و مطایبه کرد و جسارتی در این حد انجام داد که آنها را داخل در کنسرت و عیاشی های بعضا آلوده به فساد نمود ؟

علی مطهری فی نفسه هیچ ارزشی برای پرداختن و نقد کردن ندارد. آنچه مهم است این است که او امروز، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی است و سخنانش بیش از گذشته دستمایه ی رسانه های داخلیِ غرب گرا و رسانه های فارسی زبان بیگانه در خارج از کشور قرار می گیــرد. امری که به غایت دور از قاموس و منطق شهید مطهری است. بیـــراه نیست اگر بگوئیم علی مطهری امروز فرسنگ ها از مرتضی مطهری دور شده است! خدا عاقبت ما را بخیـر کند.