فاز جدید برنامه هسته ای

پرونده هسته‌ای ایران در سال ۸٧ وارد فاز جدیدی می‌شود؛ راکتور تحقیقاتی تهران که مصرف صرفا تحقیقاتی و پزشکی داشت و ایزوتوپ‌های دارویی تولید می‌کرد با بحران اتمام سوخت شده و با اعلام نیاز ایران به آرژانتین برای دریافت اورانیوم ۲۰ درصدی مواجه می‌شود اما در این میان با مداخله آمریکا، این کشور از در اختیار گذاشتن آن خودداری می‌کند.

احمدی‌نژاد در تاریخ ۴ آذر ۸٧ طی نطقی، ایستادگی خود را اعلام می‌کند: “در سال‌های اخیر شاهد آن بودیم که این کشورها از طریق شورای امنیت آمدند ولی باید ببینیم که نتیجه این تحریم‌ها چه بوده است؛ آنقدر قطعنامه بدهند تا قطعنامه‌دانشان پاره شود”.

دولت جنگ‌طلب جورج بوش، علیرغم عقب‌نشینی‌اش در زمان احمدی‌نژاد سرانجام در تاریخ ۱ بهمن ۸۷ بدون هیچ دستاوردی در این پرونده به اتمام می‌رسد و دولت اوباما در همین وضعیت استیصال بر سر کار می‌آید.

سوخت ۲۰ درصد می خواهیم

با توجه به عدم همکاری طرف‌های غربی، دولت احمدی‌نژاد از‌‌ همان سال ۸٧ به فکر تامین سوخت ۲۰ درصدی راکتور تهران می‌افتد و به همین خاطر، تکمیل تاسیسات هسته‌ای فردو را سرعت می‎بخشد.

در این میان اتفاقات دیگری هم از داخل ایران در سال ۸۸ کلید می‌خورد که هیلاری کلینتون در کتاب خاطراتش درباره‌ی آن می‌نویسد: “تا اینکه در سال ۲۰۰۹ (فتنه ۸۸) اعتراضات تهران رقم خورد و ما احساس کردیم که می‌توانیم تحریم‌ها را تشدید کنیم” که در نتیجه تلاش‌های کلینتون به اعتراف خودش، قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت در ۲۵ خرداد ۱۳۸۹ (ژوئن ۲۰۱۰) دقیقا در سالگرد فتنه ۸۸ با بهانه‌های حقوق بشری صادر می‌شود که آدام ارلی، سفیر آمریکا در بحرین و سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در زمان جورج بوش در سال ۸۸ در این باره می‌گوید: “با تحریم ایران، از موسوی و خاتمی حمایت خواهیم کرد” و بدین ترتیب لگدمال کردن جمهوریت در سال ۸۸ توسط یک جریان، منجر به بهانه‌ای بزرگ در دست غربی‌ها می‌شود.

در این میان، دولت احمدی‌نژاد در شهریور سال ۸۸ پس از افشای اطلاعاتی در رسانه‌ها مبنی بر وجود تاسیسات هسته‌ای زیرزمینی در ایران، آن را تایید می‌کند و حدود ۲ ماه بعد از آن در ۲٧ آبان ماه ۸۸ هم اولین مذاکرات کار‌شناسی برای تهیه سوخت راکتور تهران در وین برگزار و بدون دستیابی به نتیجه مشخصی پایان می‌یابد.

غنی سازی شروع می شود

تا اینکه احمدی‌نژاد در ۱۸ بهمن‌‌ ۸۸ با اشاره به تعلل غرب برای در اختیار گذاشتن سوخت ۲۰ درصد، دستور تولید این سوخت توسط دانشمندان ایرانی را صادر می‌کند؛ در پی این اقدام، بلافاصله در ۲۳بهمن ۸۸ کشورهای فرانسه، روسیه و آمریکا پیشنهاد مبادله اروانیوم ۳.۵ و ۵ درصد نقد ایران را با سوخت ۲۰ درصد برای تحویل در سال بعد مطرح می‌کنند که دولت ایران با رد این پیشنهاد، خواستار ضمانت برای تحویل سوخت در سر موعد می‌شود.

در ادامه، دولت ایران در اواخر اردیبهشت سال ۸۹، طرحی را برای تهیه سوخت راکتور تهران، مطرح می‌کند که ترکیه و برزیل دو ضلع از چهار ضلع آن طرح بودند و بر اساس آن طرح، ایران به ازای اورانیوم ۳. ۵ درصدی که در ترکیه به امانت می‌گذاشت، اکسید اورانیوم ۲۰ درصد تحویل می‌گرفت؛ با اینکار، ایران دو ابتکار برای فرستادن توپ به زمین کشورهای غربی به خرج می‌دهد.

آمریکا و اروپا در بُهت و حیرت …

در این بیانیه قید شده بود، ترکیه هر زمانی که ایران بخواهد باید اورانیوم‌های به امانت گرفته شده را بازپس دهد و چون ایران می‌دانست که آمریکا مخالفت خود را با این طرح اعلام می‌کند، با نشان دادن عدم حسن نیت آمریکا، مسیر را برای توجیه آژانس و افکار عمومی برای تولید اورانیوم ۲۰ درصد هموار می‌کرد؛ در این میان مقامات برزیل و ترکیه هم پیش از اینکه به ایران بیایند، اوباما را در جریان طرح ایران گذاشته و با تایید آمریکا ذیل بیانیه تهران را امضا می‌کنند، اما آمریکا با رد این بیانیه و تخریب وجهه‌اش در نزد مقامات ترکیه و برزیل، همراهی روسیه را که در مبادله هسته‌ای نادیده گرفته شده بود، برای تصویب قطعنامه علیه ایران بدست می‌آورد.

پس از این کارشکنی‌ها و در کمال ناباوریِ آمریکا و تقریبا ۴ ماه بعد از بیانیه تهران، دولت احمدی‌نژاد در شهریور ۸۹ اعلام می‌کند که موفق به تولید ۲۵ کیلوگرم اورانیوم ۲۰ درصد در نطنز شده است.

ادامه دارد …