ژاپن ۴۰۰ هزار کارمند دارد و ایران ۴ میلیون؟!
ابتذال سیاست دقیقا به چه معناست؟
ارسال در 13 ژانویه 18 - بازدید: 1,855 مشاهدهوقتی رئیس جمهور ایران، با گذشت ۵ سال از ریاست جمهوری هنوز قبلی ها را مقصر مشکلات می داند! وقتی برادر رئیس جمهور از بزرگ ترین مفسدان اقتصادی است و رئیس جمهور شعار «شفافیت»...
وقتی رئیس جمهور ایران، با گذشت ۵ سال از ریاست جمهوری هنوز قبلی ها را مقصر مشکلات می داند!
وقتی برادر رئیس جمهور از بزرگ ترین مفسدان اقتصادی است و رئیس جمهور شعار «شفافیت» می دهد!
وقتی صدها مدیر دولتی و غیر دولتی با بخشنامه همین دولت حقوق های حرام و میلیونی می گیرند و رئیس جمهور فریاد «دزد،دزد» سر می دهد!
وقتی قوه ی قضائیه جرأت و جسارت برخورد با مفسدان اقتصادی و سیاسی در کشور را ندارد و زورش به ۴ دانشجوی شیرازی می رسد!
وقتی رؤسای قوای مقننه و قضائیه فعلی و قبلی و رئیس جمهور سابق، دعواهای بچه گانه و «بگم بگم» راه می اندازند و کشور را دچار التهاب می کنند!
وقتی رئیس جمهور سابق هنوز در توهّم بهار و عدالت ورزی و مدیریت جهان، به دنبال حماقت های رفقایش بست می نشیند!
وقتی وزیر کابیه دائما خبرنگار و غیر خبرنگار را «بی شعور» خطاب می کند و در پاسخ انتقاد و سؤال «به کسی ربطی ندارد» پاسخش است!
وقتی وزیران کابینه به اشرافیت خود افتخار کرده و هر کدام از قِبَلِ پُستی که دارند ده ها مدیریت خصوصی را برای خود و فرزندان شان ردیف می کنند!
وقتی کسی تمام عمرش را غرق در اشرافیت و تجمل گرایی بوده و امروز به دروغ «حامی مستضعفان» معرفی می شود!
وقتی کسی در دوران مسئولیتش از استبداد هیچ چیزی را کم نگذاشته اما امروز «مرد مدارا» جلوه داده می شود!
وقتی کسی باعث محدودیت در فضای مجازی می شود و خودش از خودش بابت محدودیت انتقاد می کند و مردم هم دعوای او را با خودش باور می کنند!
وقتی رئیس جمهور وظیفه ی دولت را «ساخت پل، سد، فرودگاه، راه آهن» و امثالهم نمی داند و ۲۴ میلیون نفر همه ی این ها را تأیید می کنند!
وقتی رئیس جمهور پس از ۵ سال مسئولیت در بالاترین پست اجرایی کشور، هنوز خود را منتقد می داند نه مسئول!
وقتی دختر مظلوم وزیر با یک سرمایه ی حداقلی ۲۰۰ میلیون تومانی اقدام به قاچاق پوشاک می کند و ۲۴ میلیون به قاچاق دوباره او رأی می دهند!
وقتی پسر مظلوم معاون اول رئیس جمهور با سختی تمام با خودروی مزدا ۲ به سربازی لاکچری می رود و ۲۴ میلیون دوباره به زندگی لاکچری او رأی می دهند!
وقتی برادر «رئیس مبارزه با مفاسد اقتصادی» و «رئیس اجرای اقتصاد مقاومتی» خود مفسد اقتصادی است و ۲۴ میلیون نفر حرف های او را باور می کنند!
وقتی برخی مراجع تقلید هم بازی سیاسی می کنند و سیاست را به جای دینی، جناحی دنبال می کنند!
وقتی فرزندان مراجع تقلید نامه ی عاشقانه و عارفانه برای جاسوسان تیم مذاکره کننده ی هسته ای می نویسند!
وقتی یک مرجع تقلید ۹۰ ساله، در زمان مذاکره، تأخیر در توافق برجام را دارای خسارت می دانست و بعد از توافق برجام آن را مایه ی مشکلات کشور!
وقتی یک مرجع تقلید از سویی لیبرالیسم و بانکداری ربوی را نقد و از سوی دیگر بنیان گذار این ها را تمجید و تعریف و تطهیر و تذهیب می کند!
وقتی علما و اندیشمندان حوزه علمیه به جای نقد سیاست حکّام و حاکم بر کشور، منابع مالی خود را از طریق بازی های سیاسی نقد می کنند!
وقتی اساتید دانشگاه به جای تبیین اندیشه های سیاسی اسلام و تربیت دانشجوی مؤمن، انقلابی، عدالتخواه و آرمان گرا، اباحه گری را تدریس می کنند!
وقتی مردم عقل خود را کنار گذاشته و به جای رأی دادن به عملکرد افراد به «تَکرار»های ابلهانه ی کسانی که خود مسبب مشکلات امروز هستند رأی می دهند!
وقتی آشوب گران و مدافعان اغتشاشات دیروز، به مدعیان دموکراسی و مردم سالاری و آزادی خواهی امروز تبدیل می شوند!
وقتی عده ای در زمان انتخابات مطالبه ی رفع حصر و کنسرت و ورزشگاه و دیوار نکشیدن در خیابان می کنند و بعد از انتخابات مطالبه شان گرانی، بیکاری، رکود و تورم می شود!
وقتی فرهنگیان بعد از این همه سال بازی خوردن، باز هم برای بیگاری در روز انتخابات، سر و دست می شکنند!
و صدها وقتی دیگر …
اینجاست که می توانیم بگوییم سیاست در ایران کاملا «دم دستی»، «پیش پا افتاده»، «بی ارزش»، «بی اعتبار»، «بی جایگاه»، «بی پشتوانه»، «پست» و در یک کلام «مبتذل» شده است و از سیاست مبتذل هم هیچ انتظاری برای اصلاح امور مملکت نبایستی داشت.